خود خودم و دیگر هیچ

احساس میکنم نیاز دارم به اینکه مدتی از همه چی فاصله بگیرم! ولی نمیتونم باید خودم ، احساساتم ، افکارم و رفتارم رو شخم بزنم. مغزم زیادی شلوغ شده و بشدت افکارم به هم ریخته و نیاز شدیدی به نظم داره ، به اولویت بندی ، به دور انداختن یه سری افکار هرز .

این اهنگه که گذاشتم ، اهنگ لالایی کارتون اناستازیاست :)

یکی از دوستام سایت هِلی تاک رو بهم معرفی کرده بود و چند باری هم بهم تاکید کرده بود که پادکست‌هاشو گوش کنم.

ولی من دلم میخواست یه گنجشک کوچولو باشم

از ساعت یک و نیم تا الان سرکاریم :/

یه پستی دیدم از یه نفر که خیلی حالش بد بود البته به لحاظ روحی و گفته بود که افسردگی شدید داره و انگیزش رو برای زندگی ، سر کار رفتن ، کارهای روزمرش از دست داده ...

کی گفته فقط خانوما باید به پوستشون برسن؟
اسپری آب خیار درست کردم برای صورت !
چند روز پیش برای خودم و مامانم زدم . به بابامم گفتم برات بزنم؟ طبق معمول گفت نه ، این چیزا چیه می‌مالید به صورتتون و فلان !!! گفتم بابا جون این فقط اب خیاره. گفت هر چی، صورتم عادت میکنه!!! :))
ولی الان بهش اَتَک زدم😈
بهش گفتم میشه چشماتو ببندی؟ اونم بست و منم خبیثانه اروم یکم از دور اسپری کردم تو صورتش...
اولش کمی‌جا خورد، اخه سرد هم بود کمی‌🤦‍♀️
بعد با یه حالت چندشی گفت این چی بود دختر ؟!!!
گفتم آب خیار!!! خندید گفت اخرش کار خودتو کردی ؟؟ 😁
بعدش هم کلی توضیح دادم که برای لکه‌های صورت خیلی خوبه و بخدا فقط اب خیاره و ماده شیمیایی توش نیست تا بالاخره راضی شد ده دقیقه رو صورتش بمونه :)))

چند وقت پیش یه جمله‌‌‌ای رو یه جا خوندم که هنوز هم که هنوزه کلمه به کلمه اش تو ذهنم مونده ! به این فکر کردم که چرا اکثرمون فکر می‌کنیم فقط این ماییم که حالمون خوب نیست یا درد داریم؟ که چرا کمی‌مهربون تر با اطرافیانمون برخورد نمیکنیم؟